Onlangs sprak ik de Franse parfumeur Mona di Orio in het prachtige Staetshuys aan de Herengracht in Amsterdam voor de introductie van alweer haar vijfde parfum; Amyitis. Een subtiel androgyn parfum waaraan een wonderlijke mix van inspiraties ten grondslag ligt. Zoals de zoete geur van het Amsterdamse IJ-water…..
Geschoold bij Art et Parfum, het kleine bedrijf van meester-parfumeur Edmond Roudnitska (oa Christian Dior Eau Savage), is de jonge dertiger Mona net zo'n lekkere eigenwijze parfumeur geworden. Het is de tijdgeest, want zoals ik al eens eerder schreef en vertelde in mijn radiouitzending bij BNR; parfums die op klassieke wijze tot stand zijn gekomen, zijn hot. Geuren die niet gecreeerd zijn voor vasstaande ijkpersonen, zorgvuldig geselecteerd door een marketingafdeling.
Mona werd door de Amsterdamse interieurstylist en creatieve 
denktank Jeroen Oude Sogtoen bijna letterlijk van het Franse platteland weggetrokken om samen met hem haar eigen parfumlijn op te gaan zetten. En ze doen het goed. Gooide haar parfums Lux (mijn favoriet!) en Oiro al hoge ogen vanwege de warme, chique en toch heel trendy eigentijdse concepten, het nieuwe Amyitis zal zeker in de voetsporen treden.
Key is natuurlijk altijd: waar haalt de parfumeur de inspiratie vandaan? Bij Mona was het dit keer een aparte mix van Amsterdams kanaalwater – het IJ- wat ze een aparte, friszoete geur vind hebben- en het verlangen naar exotische paradijsjes van weleer, waarbij ze al snel uitkwam bij een koningin uit het antieke Babylon.
"Je bent als createur altijd op zoek naar het ultieme paradijs, waarin je geur tot leven kan komen. Dan denk je aan tuinen, aan bijzondere bloemen en planten,' zegt de frele Francaise tijdens haar visite in Amsterdam, een stad waarop ze zo verliefd is geworden dat ze er elke maand wel te vinden is.
"Amyitis is een bijzondere combinatie van groene frisheid, van vrijheid en warme exotische elementen geworden. Een frisheid, die ik ook bij het Amsterdamse IJ ruik; iets komkommerachtigs. En een vrijheid die deze stad ook ademt – iets wat je de ruimte geeft om te bewegen, te zijn wie je bent. Ik heb het ingebed in warme ondertonen uit een vergeten paradijs. Deze noten zijn er overigens pas later aan toegevoegd. Ik wilde nu echt een frisser parfum maken na vijf toch zwaardere parfums, maar het mocht niet te fris worden. Je zoekt naar een ultieme balans om het meer androgyne karakter te behouden zonder dat het doorslaat. Ik hou ook niet van de geijkte indeling naar mannen en vrouwen.'
In de top van het parfum ruik je frisse groene bladeren, maar ook direct iets kruidigs en licht houtachtig. Je houdt in het begin een lichte prikkeling in je neus en je vraagt je af of je ook lavendel ruikt. Maar dat is het niet. De combinatie van heel subtiele zoetheid met krachtige frisheid is uitgesproken en bijzonder. En langzaam zinkt de geur in, wordt hij zachter en iets balmachtiger.
Amyitis is een geur die je met aandacht moet opsnuiven. Ontleden, jezelf afvragen wat je ruikt, om het daarna te vergeten en gewoon met je mee te dragen. Want het overstemt niet, het blijft uiteindelijk een subtiel parfum, dat mooi is opgebouwd.
Lees ook:Hmmm…Francis Kurkdjian, meesterparfmeur
Lees ook:Het geurspoor van Apres L’Ondee van Guerlain
Lees ook:Groene zomergeuren
Lees ook:Dior verrast met klassieke cologne Escale a Portofino
Lees ook:Zomerliefde: Davidoff Cool Water voor hem en haar
Pingback: Groene zomergeuren | Beauty