Uitslag Consumentenbond over rimpelfillers 1

Mysteryshoppen in de rimpelkliniek

De mysteryshopper doet zich voor als iemand die interesse heeft in een behandeling, maar kiest er niet voor als puntje bij paaltje komt. Hij of zij let op de voorlichting, door wie wordt bepaald of er behandeld kan worden, of hij direct geholpen kan worden en, als laatste maar zeker niet onbelangrijk: hoe het zit met de onderlinge prijsverschillen?

• Verschil in kosten
• Eerlijke voorlichting?
• Hoe ziet uw gezicht er na een rimpelbehandeling uit?
• Direct aan de beurt?

Verschil in kosten

Er zit een behoorlijk verschil in kosten. Er volgen 2 voorbeelden. 

• Proefpersoon A heeft 7 klinieken bezocht. Voor dezelfde rimpelbehandeling rekenen deze 7 klinieken tussen de €225 en €1050. Niet elke kliniek gebruikt hetzelfde middel.
• Proefpersoon B vroeg om een prijsopgave bij 13 klinieken. Die liep uiteen van €325 tot €1585.
  Voor zijn rimpel adviseerde de ene kliniek om meer rimpelmiddel in te spuiten dan de andere. Eén kliniek bood een behandeling aan met een middel dat door de vereniging voor cosmetische geneeskunde (NVCG) sterk wordt afgeraden: Bio-alcamid. Dit middel geeft een te grote kans op complicaties.

Eerlijke voorlichting?

Informeren de privéklinieken juist over de risico’s van een rimpelbehandeling? Bij de ene kliniek krijgt onze proefpersoon te horen dat het gaat om een ‘lunchpauze’ behandeling, waarna je zonder problemen aan het werk kunt gaan. Bij de meeste andere klinieken wordt er gewezen op de kans op blauwe plekken of zwellingen.

Van de voorlichters geeft 80% aan dat er korte termijn risico’s aan de geadviseerde behandeling zijn verbonden. De kans op blauwe plekken wordt hierbij het vaakst genoemd. Over lange termijn risico’s wordt veel minder gesproken. Op complicaties zoals infectie en bobbeltjes wijst 35%. Overigens is de kans op lange termijn complicaties bij tijdelijk werkende behandelingen klein, terwijl deze bij permanente behandelingen groter zijn.

Het zijn niet altijd de behandelende artsen zelf die voorlichting geven over mogelijke complicaties en vaststellen wat voor behandeling geschikt is. Hij moet u bijvoorbeeld vragen of u eerder een rimpelbehandeling heeft ondergaan. Als u al eerder bent behandeld met een permanent middel kan een groot deel van de rimpelvullers niet meer worden gebruikt. De arts stelde deze vraag in 30% van de gevallen niet aan onze proefpersonen.

De Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) raadt u alleen te laten voorlichten door een arts. De inspectie adviseert af te zien van een behandeling als de voorlichting en de behandeling zelf niet wordt uitgevoerd door één en dezelfde arts.

Hoe ziet uw gezicht er na een rimpelbehandeling uit?

Aan de hand van een foto van iemand die net is behandeld kan u een redelijk goed beeld van de behandeling krijgen. In 60% van de gevallen kreeg onze proefpersoon ook een foto te zien. Sommige klinieken lieten er expres geen zien. In een reactie liet een kliniek weten dat een foto geen realistisch beeld geeft. “Iedere rimpel is anders en een kliniek zal alleen zijn beste foto’s tonen.”

Direct aan de beurt?

Het wordt aangeraden om niet direct na het intakegesprek over te gaan tot behandelen. Dit is een richtlijn van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ).

In de meeste gevallen raden medewerkers van de bezochte klinieken onze mysteryshoppers aan om zich niet meteen te laten behandelen. 'Ga naar huis en denk er nog een nachtje over na', horen we vaak. Toch gaat het niet overal goed.

• Bij twee klinieken waren artsen erg dwingend, ze wilden zo snel mogelijk behandelen.
• Een andere arts probeerde onze proefpersoon ook over te halen andere delen van zijn gezicht te laten behandelen.
• Weer een andere arts duwde onze proefpersoon -bij wijze van spreken- de stoel in en onze proefpersoon heeft tot drie keer toe moeten herhalen dat hij er eerst over na wilde denken.

Hier volgt het relaas van één van onze proefpersonen.

“Na binnenkomst begint een voorlichtster al snel uitleg te geven over Restylane. Ze noteert ook een aantal gegevens, waaronder gezondheidskundige vragen. Ze vertelt dat de behandelende artsen verder naar de te behandelen plaats zullen kijken. Ze introduceert mij bij twee artsen die in een kamer achter een glazen deur blijken te zitten. De artsen stellen ook nog andere behandelingen voor en komen dwingend over. Ze willen direct behandelen. Ondanks het feit dat ze zeggen dat ik moet nadenken over de behandeling als ik het nog niet zeker weet, wordt ik indirect wel gepusht om meteen te behandelen, en ook nog wat extra dingen in mijn gezicht aan te laten passen. Aan het einde van het consult spreek ik opnieuw kort met de voorlichtster, die haar teleurstelling dat ik me niet heb laten behandelen maar met moeite kan verbergen.”

Lees ook mijn allereerste blog over dit onderzoek, daarna ook deel 2 van het onderzoek! En deel 3, en deel 4!