Beauty.blog. lezer Nirvana heeft de moeite genomen om een boekbespreking te maken van het boek van de Amerikaanse plastisch chirurg Cap Lesesne. Een boek over zijn carriere, de technische ontwikkelingen in het vak en de ethetische grenzen waar hij als plastisch chirurg tegen aan loopt. 'Chirurgen beschikken over het nodige testosteron en Lesesne verbaast zich erover dat sommigen zich over vrouwen uitlaten in de grofste termen.' En hij hekelt de moderne marketingpraktijken waarvan zijn collega's zich bedienen, om maar zieltjes te winnen. Lees hieronder de hele boekbespreking…
Bekentenissen van een plastisch chirurg
Cap Lesesne is een internationaal bekende plastisch chirurg uit Manhattan, die al meer dan 20 jaar een erkende privé-praktijk heeft. In zijn boek Confessions of a Park Avenue Plastic Surgeon beschrijft hij hoe hij het als plastisch chirurg heeft gemaakt, de mogelijkheden, recente ontwikkelingen in zijn vakgebied en ethische dilemma’s waarmee een plastisch chirurg mee geconfronteerd wordt.
Voor ik deze memoires van een plastisch chirurg begon te lezen had ik de nodige vraagtekens. Ik heb namelijk liever niet dat medische operaties in privé-klinieken worden uitgevoerd. Hoe commercieel is een cosmetisch chirurg als Lesesne? Is het een goede arts? En hoe staat het met de belangen van patiënten? Het voorwoord confronteert de lezer direct met de chirurgische beroepspraktijk. Het is een bijzondere situatie: een 72 jarige patiënte die een facelift ondergaat, krijgt op de operatietafel een hartaanval. Zijn inleiding benadrukt onmiddellijk het vertrouwelijke van zijn beroep. Het openbaar maken van vertrouwelijke informatie is niet alleen onethisch, het is illegaal. Ik kan er mijn licentie mee verliezen, schrijft Lesesne.
Hij beschrijft hoe een vrouw hem op een feestje probeert te verleiden om te onthullen wie welke operatie heeft laten doen. Vergeefs. In een voetnoot legt hij uit hoe men vaak kan zien of iemand zich chirurgisch heeft laten verfraaien en wat er dan gebeurd is. Met dit boek hoopt de auteur dat mensen een beter beeld krijgen van plastische chirurgie. Dat is belangrijk, want volgens de American Society of Plastic Surgeons zijn in 2004 9.2 miljoen cosmetische procedures uitgevoerd in de USA. Dit is 24% meer dan in het jaar 2000. In Nederland bedraagt het aantal ingrepen circa 30.000 per jaar. In de USA wordt verhoudingsgewijs ongeveer een factor 17 vaker geopereerd dan in Nederland.
Museum
Zoals de meeste plastische chirurgen, is ie altijd ‘on’. Ook in het museum kan hij het niet helpen om geschilderde vrouwen te analyseren, alsof het patiënten zijn. De vrouw van Rubens, Helena Fourment, zou een nekliposuctie kunnen gebruiken. De Venus van Titiaans Venus en Adonis wordt vaak beschouwd als het voorbeeld van vrouwelijke volmaaktheid, maar Lesesne vindt haar disproportioneel. Ook de respectabele neus van Sargents Madame X doet hem fantaseren wat hij ermee zou kunnen doen. Ook bij afspraakjes met vrouwen staat zijn Plastisch Chirurgische Radar vaak aan, maar hij is wel zo handig om op de vraag ‘Cap, hoe groot denk je dat ze zijn?’ te antwoorden ‘De perfecte grootte, ze passen goed bij je.’ in plaats van 325 cc en een aantal andere specificaties inclusief de naam van de fabrikant. In de volgende hoofdstukken vertelt hij over zijn jeugd, hoe hij arts is geworden en vervolgens chirurg en uiteindelijk plastisch chirurg. Na het lezen van die persoonlijke belevenissen krijg ik meer vertrouwen in de schrijver als arts, dan ik oorspronkelijk verwachtte. Hij beschrijft bijvoorbeeld hoe bijzonder het is om voor het eerst een ander mens open te snijden. Interessant ook was het hoofdstuk over zijn bijdrage aan onderzoek op het gebied van niertransplantaties.
Beauty by design
Tegenwoordig komen plastisch chirurgen steeds dichter bij het kunnen maken van het gezicht dat je wilt. De vraag is hoever de cliënt wil gaan. Modellen, zo leert de ervaring, gaan erg ver. Bijna elk model dat het kantoor van hem binnenloopt is vastbesloten. De mogelijkheden van plastische chirurgie nemen ieder jaar weer toe en Lesesne verwacht dat deze trend zich voortzet. Binnenkort kunnen we werkelijk spreken van ‘beauty by design’, schrijft hij wat parmantig.
Lesesne houdt zich ook serieus bezig met huidverzorging. Eén van de bedrijven van Estée Lauder vroeg hem als consultant bij het ontwikkelen van een huidverzorginglijn. Tegelijkertijd stimuleerde de directeur van een ander bedrijf hem om een eigen huidverzorginglijn te ontwikkelen. Met behulp van farmaceuten heeft hij in drie jaar een volgens hem effectieve, niet-cosmetische vorm van huidtherapie ontwikkeld. In diezelfde tijd is hij begonnen met het verzamelen van inzichten over huidverzorging. Het zijn eenvoudige adviezen. Hij raadt bijvoorbeeld het gebruik van olie en vet op een vette huid of bij acne af. De meeste huidverzorgingsproducten werken niet, maar sommigen werken enigszins, constateert hij zuinigjes. Hij beweert dat zijn eigen huidverzorginglijn producten aanbiedt die medicinaal zijn, zonder overdreven claims. Hij kwalificeert zijn producten als anticosmetica. Daarmee geeft hij tevens prijs met wie hij concurreert.
Hedendaagse wanpraktijken
Hij zet vraagtekens bij bepaalde hedendaagse praktijken. Een jonge plastisch chirurg vroeg hem wie zijn PR-agent was. Hij antwoordde dat hij er geen had. Is het echt nodig voor een arts om die te hebben? Misschien zegt hij. Hij hoopt echter van niet. Lesesne heeft de onaangename ervaring dat hij minder echte collega’s heeft gekregen en meer concurrenten. Toen hij begon mochten alleen erkende plastisch chirurgen cosmetische operaties verrichten. Tegenwoordig voeren allerlei chirurgen grote cosmetische operaties uit. Het aanbod van plastisch chirurgen is net als de vraag toegenomen en de mensen die de nieuwe expertise leveren zijn niet noodzakelijk experts. In die context kan het een extra groot probleem zijn dat nieuwe technieken niet behoeven te worden goedgekeurd door een terzake deskundige medische commissie, terwijl tegelijkertijd medische innovatie onmogelijk is zonder veel fouten te maken en verkeerde wegen in te slaan. De auteur wacht zelf daarom altijd minstens een jaar voordat hij een nieuwe techniek van een collega toepast, hoe veelbelovend die ook is.
Een andere schaduw op het beroep wordt geworpen door de vraag waarom iemand plastisch chirurg wordt. Wat is zijn de motieven? Waarom wordt iemand plastisch chirurg? Voor de hand liggend is dat hij erin gelooft om mensen te helpen. Maar als een plastisch chirurg zich specialiseert in cosmetische chirurgie, dan houdt dat in dat hij het grootste gedeelte van de dag doorbrengt met vrouwen. Chirurgen beschikken bovendien over het nodige testosteron en Lesesne verbaast zich erover dat sommigen zich over vrouwen uitlaten in de grofste termen. Hun motivatie om cosmetisch chirurg te worden verschilt van die van de meeste van ons, stelt hij. Soms denkt hij dat ze gewoon een hekel hebben aan vrouwen en dat hun professie hen in staat stelt om vrouwen te vormen en onder controle te hebben. ‘Werden ze daarom plastisch chirurg?’ vraagt hij zich af. ‘Of ontwikkelde die houding zich nadat ze zo uitgebreid met vrouwen begonnen te werken?’ Hij geeft een aantal adviezen, in het bijzonder voor mensen die het voor het eerst naar de plastisch chirurg gaan. Allereerst om contact op te nemen met de vereniging voor plastisch chirurgen en vrienden en bekenden te vragen wie ze kunnen aanbevelen en nagaan of de beoogde plastisch chirurg wel over de juiste kwalificaties beschikt.
Ook wapent hij de lezer met een vragenlijst die ze kunnen stellen als ze besluiten met een plastisch chirurg te gaan praten. Een vraag die men een plastisch chirurg beslist niet moet stellen volgens Lesesne is de volgende: 'Wat denkt u dat er aan mij moet gebeuren?' Het is duidelijk dat de schrijver een perfectionist is. Dat lijkt me voor een chirurg geen slechte eigenschap. Ik vraag me echter wel af: Moet men een perfectionist laten beslissen over wat esthetisch moet worden geopereerd? Ondanks wellicht belangrijke verschillen tussen Nederland en de USA, kan dit boek nuttige literatuur zijn voor mensen die meer willen weten over de praktijk van plastische chirurgie en mensen die overwegen zich te laten opereren.
Persoonlijk heb ik het boek met belangstelling gelezen en ik heb waardering gekregen voor de schrijver van het boek, hetgeen ik niet van te voren had verwacht. Niettemin ben ik er geen voorstander van cosmetische chirurgie door geworden. Daarvoor toont de schrijver -vermoedelijk deels ongewild- teveel schaduwkanten van zijn vak.
Nirvana
Cap Lesesne, M.D., Confessions of a Park Avenue Plastic Surgeon, Gotham Books, New York, 2005, 271 blz., US$ 26.00.
Lees ook:Toekomstmuziek: opereren zonder littekens
Lees ook:Sommige borstconstructies weer vergoed
Lees ook:Check: Kim’s vampieren facelift
Lees ook:Plastic Fantastic…
Lees ook:Laat je net zo strak als Cleopatra liften…
Goede, uitgebreide, beschrijving van het boek,geeft toch weer een heel andere kijk op het hele gebeuren.
Zou mooi aansluiten bij Sunny’s reportage, waarbij zij juist wél de vraag stelt wat er zou moeten gebeuren.
@Teha: Dankjewel.
Hier zijn links naar foto’s van de genoemde schilderijen:
Titiaan: http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Tizian_098.jpg
Rubens: http://www.artchive.com/artchive/R/rubens/helena.jpg.html
Sargent: http://www.jssgallery.org/Paintings/Madame_X.htm
Je schrijft: “Zou mooi aansluiten bij Sunny’s reportage, waarbij zij juist wél de vraag stelt wat er zou moeten gebeuren.” Zou je willen dat ik een dergelijk vraag stel (of beantwoord?)? En waarom?
nee nee, ik bedoel dat zij, in haar reportage, de vraag stelt aan zo’n chirurg wát er zou moeten gebeuren aan haar lijf terwijl “jouw” chirurg zegt dat je die vraag niet moet stellen…Ik vond het opvallend.
Zelf zou ik niet iets laten doen, niet omdat ik nou zo tevreden ben, maar omdat ik niet wil laten snijden in mijn lijf als het niet nodig is en ja dan kan je uren filosoferen over “wat nodig” is.
@Teha: OK. Ja, dat klopt. Dat viel mij ook op, maar ik was alweer vergeten dat het me was opgevallen dat Sunny de vraag stelde die je volgens Lesesne juist niet moet stellen.
Maar dan sluit het, wat dit betreft, toch juist niet aan bij Sunny’s reportage?
Overigens heeft Lesesne het nergens over een operatie aan de schaamlippen. Dit terwijl hij bijv. wel een operatie van een transseksueel bespreekt.
maar een operatie van een transseksueel is in mijn ogen wel meer dan een schaamlipoperatie, waarmee ik bedoel dat ik bij een transseksueel ook denk aan de hele psychische kant en de emoties die daarbij komen en dat kan ik me bij schaamlippen niet voorstellen:)
Het is ook aanmerkelijk complexer, zo’n operatie.
Mocht je in die emoties bij transseksuele operaties geïnteresseerd zijn, in nr. 2 van het literaire tijdschrift Torpedo staat er een artikel over.
Dit soort operaties zijn misschien een aardige indicatie voor wat allemaal kan op het gebied van cosmetische chirurgie. Dat geldt wellicht nog sterker voor reconstructies waarbij mensen die door een ongeluk ernstig beschadigd zijn worden geopereerd. Heel bevredigend ook voor een chirurg om zo iemand gelukkig te maken, stel ik me zo voor.
ja en veel bevredigender dan iets “mooi” maken wat al goed is, toch?
Ik ga op zoek naar het artikel.
Bedankt
@Teha: Mensen maken hier verschillende keuzes.
Een voordeel van cosmetische chirurgie is dat “successen” elkaar sneller (kunnen) opvolgen.
Er staan verschillende lezenswaardige artikelen in dat nummer van Torpedo, vind ik. Het is een nieuw tijdschrift, ik ben benieuwd hoe het zich verder ontwikkelt.
ja ik las het, het is er sinds mei begreep ik, het is aan mijn aandacht ontsnapt, er zijn twee nummers uit heb ik begrepen.
interessant nirvana, zal het ook eens lezen.
Twee dingen:
– hoe oud is lesesne en is ie getrouwd>? just curiious.
- Je schrijft dat je geen voorstander bent van plast chirurgie, Hmm, ik vraag me af of er voor of tegenstanders zijn. Ik bedoel Marijke Helwegen, die vind ik onaantrekkelijk, maar laathar doen wat ze wil doen Maar zij verschilt nogal van iemand met enorme brandwonden in het gezicht..
dan is plast. chirurgie zeer noodzakelijk…althans het kan best zonder, maar het zal de patient veel gestaar en dus verdriet besparen als hij er weer wat meer uitziet al de gemiddelde mens..
Let wel; ik probeer hier te constateren, geen feitelijk oordeel te geven.
Lees ook de boeken van de Vlaamse plast. chirurg Jeff hoeybergs. Die man kijkt breder! en hij is ludiek!
@Renzo: Lesesne is niet getrouwd. Ik weet niet hoe oud hij is. Het staat niet op zijn website en ook niet in zijn boek. Er staat wel een foto van hem op zijn site.
Ik schreef dat ik geen voorstander ben van *cosmetische* chirurgie. Het verhelpen van zaken zoals brandwonden en in het gezicht reken ik niet onder cosmetische chirurgie, maar wel onder *plastische* chirurgie, daaronder vallen ook o.a. gezichtsreconstructies door ongelukken.
Natuurlijk is er een “grijs” gebied. Ik ben geen tegenstander van het verhelpen van flaporen bijvoorbeeld. Dat is bovendien een simpele ingreep met een laag risico.